নৱ নৱ ব’হাগ আহে

সৰু ফুলে মিচিকি হাঁহে

মনে তোমাক ধিয়ায় ।

 

নৱ নৱ মিলন নিশাৰ

সৰু তৰা জকেমকায়

মনে তোমাক ধিয়ায় ।

 

স্বপ্ন হৈ ৰচনাত

মেদিনীৰ হাঁহি বঢ়ালা

তুমিয়েই মোৰ আপোন বৰ

সৰগৰ সুৰ সজালাঁ ।

নৱ নৱ মোৰ ৰচনাকে

শুনোতাই গুণগুণায়

মনে তোমাক ধিয়ায় ।

 

ইযে ভাগ্য সু-আৱাহনী

শতবাৰ মানি লʼলোঁ

অভিজ্ঞতা উপচি পৰে

জলধিত মানসৰো

লেখা লহৰ যে ধুনীয়া

হিয়া যে ৰূপতে নাচে

মনে তোমাক ধিয়ায় ।

 

মুমূষু ৰিক্ত গানে

কʼত নিৰৱে ভবায়

সেই দিন যে পাৰ হৈ যায়

যি সময় নাহে দুনাই

দেখে মিলন বাসনা

অপৰূ পিয়াসে

মনে তোমাক ধিয়ায় ।