মনৰ নিজানত জোনাক আছিলে

তোমাৰ মৰমৰ সুবাস সানিলৈ

হঠাতে শুকালে পোহৰৰ ফুলনি

নীলিমাৰ মাজতো নাথাকা যে তুমি

নাহিবা বেদনা হৈ বুকু ভৰাই ।

 

হৃদয়ে আৱেগক নোৱাৰে সহিব

চকুলো বাগৰে নিৰৱে

কিমান সাৱটিম নোপোৱাৰ সপোন

বুকুৰ উমেৰে সজোৱা

দুখৰ তৰাহৈ নাচাবা চকুলৈ মোৰ উৰে নিশা ।

 

জীৱন সুৰভী তোমাৰ মাজতে

আছিল অকলে নিৰৱে

সঁচা প্ৰেমৰো উশাহ আছিলে

অকলশৰীয়া বুকুতে

মৰুভূৰ মায়াহৈ নাহিবা বুকুলৈ মোৰ মিছাকৈয়ে ।।