সুৰৰে দেউলৰে
ৰূপৰে শিকলি
ভাঙি দিলি খুলি
দুৱাৰ সোণোৱালী
পূজাৰী অ’
সুন্দৰ পূজাৰী ।
যাউতি যুগীয়া
বৰগীত অমিয়া
বনগীত সুৰীয়া
গোৱা অসমীয়া
প্ৰাণ মন ভৰি
পূজাৰী অ’
সুন্দৰ পূজাৰী ।
তোৰে পৰশতে
প্ৰাণৰে হৰিষে
তিয়াগি সুপুতি
পায় ঐ মুকুতি
ৰাগৰে মূৰতি
উটি ভাহি ফুৰে উৰি
পূজাৰী অ’
সুন্দৰ পূজাৰী ।
থাপনা থাপিলি
প্ৰতিমা বহালি
পূজাও কৰিলি
সূৰেৰে মূৰতি গঢ়ি
পূজাৰী অ’
সুন্দৰ পূজাৰী ।
শংখ বজোৱা
বৰকাঁহ বজোৱা
আঁৰতি লগোৱা
বন্তি জ্বলোৱা
অতি উলাহেৰে আদৰি
পূজাৰী অ’
সুন্দৰ পূজাৰী ।।