হেʼ দোলা হেʼ দোলাহেʼ দোলা হেʼ দোলা
একা-বেঁকা বাটেৰে কঢ়িয়াওঁ কঢ়িয়াওঁ
বৰ বৰ মানুহৰ দোলা ।
হেʼ দোলা..................
আপোন কৰিলোঁ বনুৱাৰ জীৱনক
দেহা ভাগৰাই তোলা, হেʼ তোলা
হেইয়া না, হেইয়া না, হেইয়া না, হেইয়া ।
দোলাৰ ভিতৰত তিৰ্বিৰ্ কৰিছে
চহকী পাটৰে পাগ
ঘনে ঘনে দেখিছোঁ লৰচৰ কৰিছে
শুকুলা চোঁৱৰৰ আগ ।
মোৰহে লʼৰাটিক এইবাৰ বিহুতে
নিদিলোঁ সূতাৰে চোলা
চকুলো ওলালেও মনটি নেভাঙো
কঢ়িয়াই লৈ যাওঁ দোলা ।
যুগে যুগে জাপি দিয়ে মেটমৰা বোজাটি
কান্ধ ভাঙো ভাঙো কৰে, হেʼ কৰে
বৰ বৰ মানুহে দোলাত টোপনিয়ায়
আমাৰহে ঘামবোৰ সৰে অʼ সৰে ।
ওখকৈ পাহাৰৰ টিঙটিত উঠিছোঁ
ভালকৈ খোজটি মিলা
আমাৰ কান্ধৰপৰা পিছলিব লাগিলে
বাগৰি পৰিব দোলা ।
অʼ ৰজা মহাৰজাৰ দোলা
বৰ বৰ মানুহৰ দোলা ।
Hits: 2271