ফুল ফুলিছে বসন্তৰ

ফুল ফুলিছে বসন্তৰ

তুমি জানমণি বহাগৰ

প্ৰতিটো বহাগতে

মৰম যাচোঁ তোমাক অন্তৰৰ ।

গুণগুণকৈ ভোমোৰা

ফুলে ফুলে পৰিছে

থোপা থোপে নাহৰ তগৰ

ডাল ভৰি ফুলিছে

জানমণি তুমিয়েই মোৰ কামনা বাসনা

তুমিয়েই মোৰ জীৱনৰ ভৰসা

তুমিয়েই মোৰ বুকুৰে কলি ।

জুৰ মলয়া ফাগুনৰ

তুমি জানমণি মৰমৰ

প্ৰতিটো বসন্ততে

মৰম যাচোঁ তোমাক হৃদয়ৰ ।

ৰঙা নীলা পখিলা

জাকে জাকে উৰিছে

কুকু কৈ কুলিটিয়ে

পাতৰ আঁৰত মাতিছে

অ’ জানমণি তুমিয়েই মোৰ প্ৰাণৰে পুতলা

তুমিয়েই মোৰ আশাৰে নিজৰা

তুমিয়েই মোৰ নয়নৰ মণি ।

ন’ কুঁহিপাত আঁহতৰ

ন’ ঢল নামে লুইতত

সদায়ে সোণ থাকিবা

তৰা হৈ মোৰ মনৰ আকাশত ।

ঢোল পেঁপাই গৰজিলে

অসমৰ চুকে কোণে

তুমি কাষত নাথাকিলে

মনে কিবা কৰে

জানমণি তুমিয়েই মোৰ মৰমৰ গহনা

তুমিয়েই মোৰ সাগৰৰ মুকুতা

তুমিয়েই মোৰ জীৱন লগৰী ।

শেৱালি ফুল শৰতৰ

বহাগ মাহৰ দুপৰৰ

প্ৰতিটো ঢোলৰ চাপৰে

মনত পেলাই কথা অতীতৰ ।

মৌ বৰষা মৰম দিম

মোৰ কোমল হিয়াৰে

সপোনে ঐ দিঠকতে

থাকিবা মোৰ কাষতে

অ’ জানমণি তুমিয়েই মোৰ আকাশৰ চন্দ্ৰমা

তুমিয়েই মোৰ জোনাকী পৰুৱা

তুমিয়েই মোৰ নদীৰে সূতি ।।